7 Haziran 2014 Cumartesi

Yaşın Gelmesinin Hikâyesi

Hey,

Yeniden Blogger oturumunu açıp, bu beyaz boş saymayı doldurmaya başlamak garip geliyor. Uzun bir aradan sonra yeniden bloglamaya başlamak da öyle. Sanki çok eskide kalmış bir alışkanlığa yeniden başlamak veya deja vu yaşamak gibi.


Son yazımın üstünden neredeyse bir okul yılı (9 ay) geçmiş. Yazmayı bıraktığım zamanlardan bu yana çok şey yaşadım, gördüm, deneyimledim. Hepsini son derece dürüstçe anlatmak için sabırsızlanıyorum. Yazıyorum, ama sizin hoşlanmanızı, bağlanmanızı veya iyi bir yorum yapmanızı beklemiyorum. Yazıyorum, çünkü içimde susmayan bir ses var ve onu susturmak istiyorum.

Yine de ilk yazıdan her şeyi bitirmek istemiyorum. Bir sene içerisinde malzeme olarak kullanabileceğim çok şeyim var. Bütün bunları bir yazıda harcamamalıyım sanırım. Yeni okuyanlar veya önceki okurlarım için küçük bir özet ve hatırlatmayla başlasam çok iyi olacak.

Şu an 11. sınıfı bitirdim, yani önümde uzun bir sınav maratonu var. Sanırım 6. sınıftan bu yana kendimin farkındaydım, içimde sürekli bir istek vardı. Zamanla kendimi kontrol etmeye alışmıştım - ancak bütün bunlar 10. sınıfın yazı ve 11. sınıfta iyice kontrolden çıktı. Bu kontrolsüzlüğe neden olan yeni insanlarla tesadüf eseri tanıştım. Güvensizliğim gün geçtikçe daha da arttı.

10. sınıfta küçük bir çocuğun en yakın arkadaşına duyduğu 'aşk' sona erdi. O küçük çocuk da öldü, yerini yakında kendisi de ölecek olan biraz daha az küçük çocuğa bıraktı. Kötü arkadaş çevresi, kalbinin kırılmasına henüz çok yabancı biraz daha az küçük çocuğa.

Bir sene içerisinde bir çok kişiden hoşlandım, yeniden ve yeniden aşık oldum -tamı tamına bir kez-, kötü arkadaşlarla beraber kendi bedenimi 'sattım', çok üzüldüm, yanlış yerde ve yanlış kişilerle bulunmaktan uyuşturucuya başladım, doğru kişiler sayesinde psikiyatrik/psikolojik tedavi gördüm, dostlar kaybettim, düşmanlar kazandım, yeri geldi ağladım, yeri geldi dayanamadım, çaldım, çok kötülük yaptım.

Bütün her şey durulduğunda kendime baktım, zar zor yaktığım ateşte titreyen, titredikçe tenimde gölgeden yollar çizen damarları sağlıksızca çıkmış ellerime odaklandım. Kendimi kurtarmam gerektiğini bildiğim için buradayım. Yeniden, sağlıklı.

Anlatmam gereken çok şey var.
Anlatmam gereken çok şey var.

4 yorum:

  1. Bir şeylerin farkına varıp "tekrar toparlanman" çok güzel,

    Hoşgeldin, yazdıkların ve yazacakların senden sonrakilere rehber olsun ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, evet ben de çok seviniyorum.

      Ve hoşbulduk, ben öyle bir amaçla yazmadım ama umarım olur ve yaptığım hataları yapmazlar :)

      Sil